Forma: warsztat

Sta­tus. Okre­śla on naszą pozy­cję w świe­cie. Spo­ty­ka­my się z róż­ny­mi ludź­mi – ze zna­jo­my­mi, z rodzi­ną, z dzieć­mi, z nauczy­cie­la­mi czy z sze­fo­stwem. Nie­ustan­nie pod­le­ga­my wpły­wom statusu. Nasze zacho­wa­nia zmie­nia­my instynk­tow­nie, auto­ma­tycz­nie i nie­świa­do­mie w zależ­no­ści od osób w danym towa­rzy­stwie. W sce­nach sce­na­riu­szo­wych, impro­wi­zo­wa­nych czy w lar­pach takie zacho­wa­nia też muszą się poja­wić,…

Każ­de­go dnia doświad­cza­my całej gamy emo­cji. Pozy­tyw­nych i nega­tyw­nych, o niskiej lub wyso­kiej akty­wa­cji. Uświa­do­mio­nych — i tych mniej. Lubi­my Czuć. Gdy Czu­je­my moc­no — wie­my, że Żyje­my. Nawet jeśli dozna­nia nie nale­żą do przy­jem­nych i tak… Oglą­da­my hor­ro­ry. By się bać. Cza­sem poczuć obrzy­dze­nie. Patrzeć przez pal­ce aż ta sce­na się skończy. Zło­ści­my się przy plan­szów­ce……

Na więk­szo­ści pol­skich lar­pów moż­na spo­tkać się z jed­ną z kil­ku popu­lar­nych “mecha­nik bez­pie­czeń­stwa”. Sto­su­je się je po to, by zapew­nić gra­czom mak­sy­mal­ny kom­fort psy­chicz­ny i fizycz­ny, przy jed­no­cze­snym zacho­wa­niu prze­strze­ni do wyso­kiej inten­syw­no­ści prze­żyć. Mecha­ni­ki bez­pie­czeń­stwa są więc rodza­jem taj­ne­go języ­ka; dodat­ko­wym kana­łem komu­ni­ka­cji usta­lo­nym na potrze­by gry. Cza­sem chce­my zasy­gna­li­zo­wać współ­uczest­ni­kom, że jeste­śmy goto­wi grać…