Świat w którym obecnie przyszło obecnie żyć smokom, jest współdzielony z innymi istotami — samoświadomymi ssakami. Ssaki zdominowały niszę synapsyd po wielkim wymarciu. Mlekopijcy liczą ten czas w milionach lat, lecz dla smoków, minęło dopiero paręset pokoleń. Co tysiąclecie spotykają się na wiecach, na których integrują się, bawią, występują i omawiają bieżące sprawy. Jest to moment kiedy każdy smok może wykazać się swoim niepowtarzalnym talentem.
Główna historią tego larpu jest tytułowy Wiec Smoków, na którym młode pokolenie zostaje zebrane w jednym miejscu i egzaminowane. Na podstawie oceny charakteru zostanie podjęta decyzja dotycząca tego, czydany smok będzie odpowiedzialnym przedstawicielem gatunku.
Podczas wiecu podejmowane są przez dorosłe smoki inne kluczowe decyzje. To od tego spotkania zależy kto będzie miał przyzwolenie do gigantyzmu, ile smocząt należy spłodzić i kto zasługuje na ten zaszczyt. Planowane są dyżury polowań, migracje i nowe granice terytoriów.
Jeszcze jeden aspekt wiecu jest szalenie istotny. Wiec to ten moment, gdy wiele młodych smocząt po raz pierwszy zobaczy przedstawicieli swojego gatunku spoza swoich stad.
Świat gry
Początki smoczego społeczeństwa były niegdyś krwawe. Dominujący gatunek był prymitywny i nieokrzesany, nie posiadający żadnych struktur społecznych, wywalczając wszystko siłą. Wszystko się zaczęło zmieniać, gdy w ziemię uderzył wielki meteor, pozbawiając świata 95% populacji wszystkich gatunków. Najmniejsi przedstawiciele gatunku smoczego musieli przystosować się do nowych warunków. Mniejszy rozmiar skutkował większymi szansami na przetrwanie. Ograniczenie pożywienia wykształciło struktury społeczne, w którym dzielenie się zasobami i wzajemna opieka były koniecznością. Pod wieloma technikami przetrwania, zachowanie gadów zaczęło przypominać zachowania ssaków. Jednak w porównaniu do ssaków, smoczym schronieniem okazało się podziemie wielkich lodowców, w których rozwijała się raczkująca kultura.
W czasie wielkiego głodu, większe osobniki, które ominęła integracja społeczna, zapadły w głęboki letarg. Po wybudzeniu, ciężko było im się odnaleźć w nowo ucywilizowanym społeczeństwie. Biorą udział w Wiecach, lecz trzymają się nieco z boku z uwagi na dzielące ich różnice pokoleniowe.
Legendy głoszą, że przed Wielkim Głodem istniały smoki sięgające łbem ponad chmury, które przetrwały wielki pył. To były tylko stare opowieści dla młodych, które miały im uzmysłowić jak niebezpieczne i samolubne jest pragnienie gigantyzmu. Przodkowie byli w stanie dożywać niegdyś setek, czasami parę tysięcy lat. Współczesne smoki są w stanie osiągnąć nawet 100,000 lat, bez prymitywnego gigantyzmu.
Obecna kultura smoków skupia się na rozwoju intelektualnym i pokojowym. Swoje instynkty tłumią za pomocą sztuki, tańca, paszczodzieło, oraz malarstwa. Ostatnio najbardziej popularne są rzeźby lodowe. Na wiecach jest idealna okazja na pokazanie swoich dzieł i umiejętności przed publicznością.
Najgorszą zbrodnią w smoczym społeczeństwie jest egoizm. Egoizm oznacza przywłaszczenie sobie, więcej zasobów niż się potrzebuje (pożywienia, terenu i innych dóbr). Obecne smoki konserwują nadmiary pożywienia i trzymają je we wspólnych magazynach. Biorąc ze wspólnego dobra, należy pozostawić coś po sobie. Zbrodnią pierwszego stopnia jest przywłaszczenie sobie rzeczy, ponad swoje potrzeby lub nie podzielenie się zdobyczą ze swoim stadem. Drugim stopniem jest wyrządzenie krzywdy słownej lub fizycznej swoim pobratymcom. Zawiść, zazdrość i złodziejstwo są raczej obce obecnemu społeczeństwu. Te cechy mogą przejawiać jedynie młode smoki, z których powinny wyrosnąć.. Obcym dla smoków jest pojęcie morderstwa.
Smoki nie mają hierarchii społecznej opartej na klasyfikacji czy podziałach. Każdy Wiec jest prowadzony po równo przez Smoki, które ukończyły swoje pierwsze piętnastotysiąclecie (15,000 lat); ustalają one przebieg obrad, występów i egzaminowania młodego pokolenia. Daje to równe szanse każdemu smokowi na ekspresję i wygłaszanie własnych poglądów. Ogromnym szacunkiem darzone są najstarsze osobniki, które nie osiągnęły większych rozmiarów. Ukazuje to ich rozsądek i kulturę, oraz niezmierną dyscyplinę.
