LnRiLWZpZWxkW2RhdGEtdG9vbHNldC1ibG9ja3MtZmllbGQ9ImVlMDQwMDgzZjM1MWQ3ZDA3NWNiYTliMzM2YzZmODhiIl0gYSB7IHRleHQtZGVjb3JhdGlvbjogbm9uZTsgfSAgLnRiLWZpZWxkW2RhdGEtdG9vbHNldC1ibG9ja3MtZmllbGQ9Ijg4MTM3YmU1ZjExZTc1YmViNzg4YTQzOGEwZGYwMDliIl0gYSB7IHRleHQtZGVjb3JhdGlvbjogbm9uZTsgfSAgW2RhdGEtdG9vbHNldC1ibG9ja3MtaW1hZ2U9IjY2MTI2NWQ1YTUzZDAxOTg5OTg1YWNlMGIxMTI4NDdhIl0geyB3aWR0aDogODBweDttYXgtd2lkdGg6IDEwMCU7IH0gW2RhdGEtdG9vbHNldC1ibG9ja3MtaW1hZ2U9IjY2MTI2NWQ1YTUzZDAxOTg5OTg1YWNlMGIxMTI4NDdhIl0gaW1nIHsgYm9yZGVyOiA1cHggc29saWQgcmdiYSggMCwgMCwgMCwgMSApO2hlaWdodDogODBweDsgfSAudGItZmllbGRbZGF0YS10b29sc2V0LWJsb2Nrcy1maWVsZD0iZTNlYzc0NjkyYzExZjAyNGU2OTc1ZmMwMzk5OGQ2NzciXSBhIHsgdGV4dC1kZWNvcmF0aW9uOiBub25lOyB9ICAudGItZmllbGRbZGF0YS10b29sc2V0LWJsb2Nrcy1maWVsZD0iZjFjNjlhMTg2YjAzYmUxMzJlMmRlMjcxNWI2NzVhODIiXSB7IGZvbnQtc3R5bGU6IGl0YWxpYzsgfSAudGItZmllbGRbZGF0YS10b29sc2V0LWJsb2Nrcy1maWVsZD0iZjFjNjlhMTg2YjAzYmUxMzJlMmRlMjcxNWI2NzVhODIiXSBhIHsgdGV4dC1kZWNvcmF0aW9uOiBub25lOyB9ICAudGItZmllbGRbZGF0YS10b29sc2V0LWJsb2Nrcy1maWVsZD0iNzMxNGUzNGZmZDkxMzhkMGRiYjY5MzY3ZDQ3ZDRlNzIiXSBhIHsgdGV4dC1kZWNvcmF0aW9uOiBub25lOyB9ICAudGItY29udGFpbmVyW2RhdGEtdG9vbHNldC1ibG9ja3MtY29udGFpbmVyPSJlZDM4MzJhYTYyMDFjYmVjNWIxZTViOTAyZGMwNjdlMiJdIHsgcGFkZGluZzogMjVweDsgfSAudGItZmllbGRbZGF0YS10b29sc2V0LWJsb2Nrcy1maWVsZD0iZGEzMTdmYmI0NjQyOTg3OTc2ZjVkMTI1NDUzYzQxMTEiXSBhIHsgdGV4dC1kZWNvcmF0aW9uOiBub25lOyB9ICBAbWVkaWEgb25seSBzY3JlZW4gYW5kIChtYXgtd2lkdGg6IDc4MXB4KSB7IC50Yi1maWVsZFtkYXRhLXRvb2xzZXQtYmxvY2tzLWZpZWxkPSJlZTA0MDA4M2YzNTFkN2QwNzVjYmE5YjMzNmM2Zjg4YiJdIGEgeyB0ZXh0LWRlY29yYXRpb246IG5vbmU7IH0gIC50Yi1maWVsZFtkYXRhLXRvb2xzZXQtYmxvY2tzLWZpZWxkPSI4ODEzN2JlNWYxMWU3NWJlYjc4OGE0MzhhMGRmMDA5YiJdIGEgeyB0ZXh0LWRlY29yYXRpb246IG5vbmU7IH0gIC50Yi1maWVsZFtkYXRhLXRvb2xzZXQtYmxvY2tzLWZpZWxkPSJlM2VjNzQ2OTJjMTFmMDI0ZTY5NzVmYzAzOTk4ZDY3NyJdIGEgeyB0ZXh0LWRlY29yYXRpb246IG5vbmU7IH0gIC50Yi1maWVsZFtkYXRhLXRvb2xzZXQtYmxvY2tzLWZpZWxkPSJmMWM2OWExODZiMDNiZTEzMmUyZGUyNzE1YjY3NWE4MiJdIGEgeyB0ZXh0LWRlY29yYXRpb246IG5vbmU7IH0gIC50Yi1maWVsZFtkYXRhLXRvb2xzZXQtYmxvY2tzLWZpZWxkPSI3MzE0ZTM0ZmZkOTEzOGQwZGJiNjkzNjdkNDdkNGU3MiJdIGEgeyB0ZXh0LWRlY29yYXRpb246IG5vbmU7IH0gIC50Yi1maWVsZFtkYXRhLXRvb2xzZXQtYmxvY2tzLWZpZWxkPSJkYTMxN2ZiYjQ2NDI5ODc5NzZmNWQxMjU0NTNjNDExMSJdIGEgeyB0ZXh0LWRlY29yYXRpb246IG5vbmU7IH0gICB9IEBtZWRpYSBvbmx5IHNjcmVlbiBhbmQgKG1heC13aWR0aDogNTk5cHgpIHsgLnRiLWZpZWxkW2RhdGEtdG9vbHNldC1ibG9ja3MtZmllbGQ9ImVlMDQwMDgzZjM1MWQ3ZDA3NWNiYTliMzM2YzZmODhiIl0gYSB7IHRleHQtZGVjb3JhdGlvbjogbm9uZTsgfSAgLnRiLWZpZWxkW2RhdGEtdG9vbHNldC1ibG9ja3MtZmllbGQ9Ijg4MTM3YmU1ZjExZTc1YmViNzg4YTQzOGEwZGYwMDliIl0gYSB7IHRleHQtZGVjb3JhdGlvbjogbm9uZTsgfSAgLnRiLWZpZWxkW2RhdGEtdG9vbHNldC1ibG9ja3MtZmllbGQ9ImUzZWM3NDY5MmMxMWYwMjRlNjk3NWZjMDM5OThkNjc3Il0gYSB7IHRleHQtZGVjb3JhdGlvbjogbm9uZTsgfSAgLnRiLWZpZWxkW2RhdGEtdG9vbHNldC1ibG9ja3MtZmllbGQ9ImYxYzY5YTE4NmIwM2JlMTMyZTJkZTI3MTViNjc1YTgyIl0gYSB7IHRleHQtZGVjb3JhdGlvbjogbm9uZTsgfSAgLnRiLWZpZWxkW2RhdGEtdG9vbHNldC1ibG9ja3MtZmllbGQ9IjczMTRlMzRmZmQ5MTM4ZDBkYmI2OTM2N2Q0N2Q0ZTcyIl0gYSB7IHRleHQtZGVjb3JhdGlvbjogbm9uZTsgfSAgLnRiLWZpZWxkW2RhdGEtdG9vbHNldC1ibG9ja3MtZmllbGQ9ImRhMzE3ZmJiNDY0Mjk4Nzk3NmY1ZDEyNTQ1M2M0MTExIl0gYSB7IHRleHQtZGVjb3JhdGlvbjogbm9uZTsgfSAgIH0g
Autor/zy:
Larp poprowadzono na:
Fundacja ArtLife jest organizacją non-profit, która kupuje nieruchomości i wynajmuje je profesjonalnym artystom po niskich kosztach. Jednak żaden budynek nie sprawił im większych problemów niż budynek MacAllister. Z jakiegoś powodu rotacja najemców jest w nim nadspodziewanie wysoka.
Mieszkańcy budynku MacAllister wiedzą o rzeczach, których pracownicy Fundacji ArtLife, zapewne, nawet nie potrafią sobie wyobrazić. Nocą budynek zmienia się, drzwi pojawiają się tam, gdzie wcześniej ich nie było, a wyjście, które kiedyś prowadziło na dach, prowadzi teraz do nieskończonej przestrzeni pokoi, w których nic nie jest niemożliwe. Dla niektórych jest to ekscytujące, dla innych przerażające. W każdym razie dopóki nie odkrywają, że rzeczywisty koszt utrzymania w budynku MacAllister jest znacznie większy niż czynsz pobierany przez Fundację ArtLife.
Opis
Nighfloors to nowozelandzki larp w klimacie łączącym ze sobą elementy horroru, realizmu magicznego, miejskich legend i onirycznych koszmarów. Gracze — mieszkańcy artystycznej komuny — walczą o swoje życie i poczytalność. Zamieszkiwany przez nich budynek wydaje się daleko poza granicami tego, co określa się przymiotnikiem “nawiedzony”. W trakcie gry gracze będą mieli okazję zmierzyć się z tajemnicami tytułowych “nocnych pięter” — przestrzeni, które odwiedzić można jedynie nocą. I z których niezwykle trudno jest powrócić tą samą osobą.
Jeśli uda się powrócić w ogóle.
Infografiki
No pain, czyli dozwolony kontakt niesprawiający dyskomfortu.
