Nightfloors

Fun­da­cja ArtLi­fe jest orga­ni­za­cją non-pro­fit, któ­ra kupu­je nie­ru­cho­mo­ści i wynaj­mu­je je pro­fe­sjo­nal­nym arty­stom po niskich kosz­tach. Jed­nak żaden budy­nek nie spra­wił im więk­szych pro­ble­mów niż budy­nek MacAl­li­ster. Z jakie­goś powo­du rota­cja najem­ców jest w nim nad­spo­dzie­wa­nie wyso­ka.

Miesz­kań­cy budyn­ku MacAl­li­ster wie­dzą o rze­czach, któ­rych pra­cow­ni­cy Fun­da­cji ArtLi­fe, zapew­ne, nawet nie potra­fią sobie wyobra­zić. Nocą budy­nek zmie­nia się, drzwi poja­wia­ją się tam, gdzie wcze­śniej ich nie było, a wyj­ście, któ­re kie­dyś pro­wa­dzi­ło na dach, pro­wa­dzi teraz do nie­skoń­czo­nej prze­strze­ni pokoi, w któ­rych nic nie jest nie­moż­li­we. Dla nie­któ­rych jest to eks­cy­tu­ją­ce, dla innych prze­ra­ża­ją­ce. W każ­dym razie dopó­ki nie odkry­wa­ją, że rze­czy­wi­sty koszt utrzy­ma­nia w budyn­ku MacAl­li­ster jest znacz­nie więk­szy niż czynsz pobie­ra­ny przez Fun­da­cję ArtLi­fe.

Opis

Nigh­flo­ors to nowo­ze­landz­ki larp w kli­ma­cie łączą­cym ze sobą ele­men­ty hor­ro­ru, reali­zmu magicz­ne­go, miej­skich legend i oni­rycz­nych kosz­ma­rów. Gra­cze — miesz­kań­cy arty­stycz­nej komu­ny — wal­czą o swo­je życie i poczy­tal­ność. Zamiesz­ki­wa­ny przez nich budy­nek wyda­je się dale­ko poza gra­ni­ca­mi tego, co okre­śla się przy­miot­ni­kiem “nawie­dzo­ny”. W trak­cie gry gra­cze będą mie­li oka­zję zmie­rzyć się z tajem­ni­ca­mi tytu­ło­wych “noc­nych pię­ter” — prze­strze­ni, któ­re odwie­dzić moż­na jedy­nie nocą. I z któ­rych nie­zwy­kle trud­no jest powró­cić tą samą oso­bą.

Jeśli uda się powró­cić w ogó­le.

Infografiki

No pain, czy­li dozwo­lo­ny kon­takt nie­spra­wia­ją­cy dys­kom­for­tu.